Blog Classic Full Content

Vanaf vandaag is de website live!

Gisteren proefde ik met 9 andere vrouwelijke wijnpro’s 13 Zuid-Afrikaanse top Chenin Blancs. Chenin blanc komt van oorsprong uit de Loire. In deze streek worden er prachtige wijnen van gemaakt, variërend van strakdroog tot weelderig zoet. Chenin blanc staat bekend om z’n hoge zuurgraad. Om die reden zijn de zoete wijnen zo heerlijk: de zuurgraad houdt de zoetheid in balans.

De beste Zuid-Afrikaanse wijnmakers zijn ook blij met de rinse zuren in deze druif. Door deze verfrissende eigenschap kunnen ze er in het mediterrane klimaat prachtige wijnen van maken, Wijnen waar je echt gelukzalig van gaat glimlachen, merkte ik gisteravond.
Want eerst proef je die heerlijke volle, rijpe tonen van perzik, peer en marsepein en vervolgens komt de verrassing: een heerlijke sappige afdronk waarin je appel en citrus proeft, als een verkwikkende finale.

Bij de Skurfberg Chenin Blanc riep één van medeproefsters uit: deze werkt op je speekselklieren, dit is zo lekker, het water loopt je letterlijk in de mond! Hier wil je direct nog een slok van….Zo’n ervaring krijg  je alleen bij èchte mooie wijn.
Ook de houtgelagerde Zuid-Afrikaanse Chenin Blancs kunnen waanzinnig zijn. Super veel concentratie met heel veel dikte en vanille. De Granite van Mullineux was zo rijk en intens, met een afdronk die tot de hemel rijkte…. extatisch!

Dus kom uit je comfortzone van duurdere klassieke wijnen en probeer eens een Zuid-Afrikaanse Chenin Blanc voor hetzelfde geld, echt eentje uit de hogere prijsklasse. Dan krijg je enorm veel waar voor je geld. Vooral bij gerechten met veel verschillende  smaken zijn deze wijnen door hun kracht een schot in de roos!

Tijdens een college voor mijn wijnopleiding vroeg de Master of Wine: ‘Wie weet waarom de Loire en de Bordeaux van oudsher de meest bekende wijngebieden zijn?’ Het bleef lang stil onder al die fanatieke leerlingen.

Tegenwoordig kan door internet namelijk ieder pakje overal vandaan gezonden worden. En we zijn niet anders meer gewend: wegtransport, vliegtransport, digitaal verkeer…

Maar vroeger had je vooral de rivieren om je spullen binnen afzienbare tijd ergens anders te krijgen. De Loire rivier en de Gironde in de Bordeaux zorgden dus voor de marketing van de wijnen uit dit gebied. Want door de aanwezigheid van deze rivieren konden ze vervoerd worden naar havens en vervolgens naar Engeland en andere landen overzees.

Dus toen was rode Anjou populair…. afkomstig uit de Loire namelijk! En in Frankrijk is deze wijn al die tijd een favoriet gebleven.  In de meeste Franse bistro’s staat er een rode Anjou op de kaart. Waarom? Omdat een ongecompliceerde, maar prima gemaakte rode Anjou altijd lekker is. Vooral lichtgekoeld. Hij heeft een fonkelende kleur, een aantrekkelijke geur van frambozen en cassisfruit en die interessante geur van potloodslijpsel. Alsof je nog op de kleuterschool je potloodjes in orde maakt.

Ik proef in mijn glas nu Domaine du Petit Clocher Anjou van 100% cabernet franc. Wat een verademing tussen al die zware wijnen met krachtpatserbody’s. Dit is licht, verfijnd, niet ingewikkeld maar gewoon super lekker. Vooral met een gedroogd worstje erbij, dan voel je je toch echt een beetje Frans.

Gisteren was ik bij Youp van ’t Hek. Gelukkig kwam tijdens deze avond ook wijn aan bod. Hij vertelde dat een vriend van hem veel snobistische kakkers (Youp’s  woorden) als vrienden had. Die deden allemaal heel interessant over wijn. Als ze langskwamen haalde hij wijn bij de Lidl en schonk die over in bewaarde lege Grand Cru flessen, om vervolgens in z’n knuistje te lachen……

Nee, juist geen demasqué op het einde van de avond want dan kun je zo’n grap maar één keer uithalen.

En deze vriend zei ook altijd tegen Youp: houd het licht! En dat is ook een goed wijnadvies. Zware wijnen kunnen even heel lekker zijn, voor één glaasje. En ja dat is ook héél verstandig om maar 1 glas wijn te drinken, maar vaak heb je ook zin in een tweede glas. En dan valt die 14,5% alcohol ineens als een slaapdeken over je heen.

Daarom proefde ik na afloop van de voorstelling een lekkere lichte wijn uit het Bairrada gebied in Portugal. Deze wijn had zo’n inpirerende naam: Bical & Arinto (Portugese druiven), Vinho Branco,  Authentic Wine Without Make-up. De wijn was sappig, fris en met lekkere kruidigheid in de afdronk. En met 12% alcohol niet zwaar.

Filipa Pato maakt de wijn. Ze is zelf een natural beauty en staat bekend als één van de meest veelbelovende wijnmaaksters van Portugal (haar vader Luis Pato is al jaren een Portugees wijnicoon). Ze maakt wijnen zonder chemische toevoegingen: geen kunstmest en pesticiden in de wijngaard en geen ‘make-up’ tijdens de vinificatie. Dus geen gekweekte gisten of gebruik van nieuwe eikenhouten vaten.

Wat een goed idee, ‘Authentic Wines without Make-Up’! Als de EU daar nou eens een internationaal keurmerk voor zou geven. Dan weet je in de wirwar van al die duizenden flessen toch een beetje wat je kunt verwachten: in ieder geval een wijn zonder duidelijk aanwezig hout en met de typiciteit van het desbetreffende wijngebied.

Syrah, shiraz? Het is dezelfde druif. Syrah wordt meestal gebruikt als benaming in Europa, Shiraz meer in de nieuwe wereld. Bij Australische wijnen zie je meestal shiraz op het etiket staan en vaak ook bij Zuid-Afrikaanse wijnen van dit ras. Nog niet zo heel bekend is overigens dat de Shiraz druif het uitstekend doet in het Zuid-Afrikaanse klimaat. Dus houd dat in de gaten….

Geen mediterraan klimaat hier zoals in Zuid-Afrika. maar vandaag echt herfstweer: regen en nog eens regen,  en best wel fris…. Maar het goede nieuws is: dat vraagt om een glas shiraz! Of syrah. Want vanochtend liep ik door het bos, toen het nog maar miezerde. En wat rook ik? Mos, vochtige herfstbladeren, vochtige aarde. Doe daar een snufje cacao bij, een reepje leer en je komt al aardig in de buurt van de geur van shiraz wijnen. Donker, vol, krachtig, herfstig en verwarmend van smaak. Maak er een stoofschotel bij, lekkere sudderlapjes in een scheut van dezelfde fles met ui, tijm, laurier en paddestoelen en geniet van de herfst!

Een trend in de wijnconsumptie in Nederland is dat we na jaren eindelijk minder gaan drinken. Een logisch gevolg van ons toenemende gezondheidsbewustzijn de laatste jaren.

Mijn adagium is al jaren: less is more! Doe mij maar een intiem diner met weinig vrienden in plaats van een feest met 100 man. Doe mij maar een linguine met slechts drie goede ingrediënten in plaats van een ‘stukje vis op een bedje van miezemuis en ieliepiele met een garnituur van ratatata en een schuim van gekonfituurde frilala’. Zo ook met wijn: less is more, liever één hele mooie fles waar je langzaam met z’n tweeëen van kunt genieten dan twee flessen van inferieure kwaliteit.

Ja logisch, zal je denken. Maar toch kiezen weinig mensen voor een echte lekkere fles die meer mag kosten. Bedenk dat je in een restaurant voor een fles huiswijn vaak bijna 25 euro betaalt. 25 euro!  Doe eens gek en koop een mooie fles wijn van 25 euro bij een wijnspeciaalzaak en geniet er thuis lekker van. Een verfijnde witte Bourgogne kun je voor dit bedrag krijgen, of een verwarmende Châteauneuf-du-Pape. Bij de witte Bourgogne bak je een paar coquilles met wat stukjes uitgebakken spek erop en paar drupjes uit de fles erover. En bij de Châteauneuf-du-Pape bak je een tournedos met paddenstoelen en rozemarijn aardappeltjes. C’est tout. Simpel, maar zo lekkker met een mooie wijn erbij.

Dat hangt er nogal vanaf…voor sommige wijnen wel. Sauvignon blanc, krakend verse uit Nieuw-Zeeland. Of rosé, net gebotteld, waar het rode fruit bijna uit je glas spat.  En voor eenvoudige wijnen uit Chili en Argentinië geldt: drink ze zo jong mogelijk, want na een jaar is de sjeu er echt vanaf.

Gisteren proefde ik een wijn uit 1976. Een wijn van 40 jaar oud. Toen de inhoudsmaat nog 72cl was en vermelding van het alcoholpercentage op de fles nog niet verplicht was. Deze Pomerol geurde natuurlijk naar een oude wijn….naar natte herfstbladeren en leer. Maar nog geen tikje oxidatie in de neus, geen rozijntje te bespeuren! En de smaak was nog ongelofelijk fris, licht, aangenaam en heerlijk bij de gebraden fazant. Er was zelfs nog fruit in te herkennen. Ik vond het ongelofelijk.

Dat blijft het bijzondere van goede Bordeaux wijnen. Met voldoende zuren en voldoende concentratie zijn ze na decennia nog heerlijk om te drinken.

Het blijft een tricky business, wijnen lang bewaren, want de kans bestaat dat ze over de kop gaan en dan is er niets meer aan. Maar toch is het leuk èn verrassend om een paar kistjes goede Bordeaux wijnen te kopen en hier iedere 2 jaar een fles van open te trekken. Om verbaasd te zijn over de mooie ontwikkeling die een wijn kan doormaken.

Dit weekend ga ik deze kelderschatten proeven: Château Margaux 1972 en Château La Tour Carnet 1975. Exemplarisch voor een belangrijke ‘gouden regel’ in de Bordeaux: koop een kleine wijn (La Tour Carnet, 4ième Grand Cru Classé) uit een groot jaar (1975) en een grote wijn (Château Margaux, 1ième Grand Cru Classé) uit een minder jaar (1972). Ik ben benieuwd!

Vinoblesse is één van de partners waar ik mee samenwerk. Voor mij kenmerken ze zich door wijnen met een geheel eigen karakter. Geen 13 in een dozijn. Nee, echt wijnen die verrassen en blijven boeien. Wijnen die zijn als bijzondere mensen waarnaar je kunt blijven luisteren omdat ze echt iets speciaals te vertellen hebben.

Na een grote overzichtsproeverij van Vinoblesse had ik een selectie gemaakt van tien wijnen die mijn interesse hadden gewekt. Ik besprak deze wijnen met Tjitske, één van de eigenaars van Vinoblesse. Ze verbaasde zich dat ik de Cabotte Côtes du Rhône niet had opgenomen in de selectie….. maar ik had ‘m niet geproefd, dus had deze wijn niet kunnen selecteren.

Na veel wijnen, moet je, ondanks het uitspugen, toch een beetje stoppen. Want je krijgt via de slijmvliezen toch echt wel wat alcohol binnen. Je merkt het. Maar ook een alcoholcontrole van de politie wees dit uit na een proeverij van 25 wijnen bij Gall & Gall waarbij ik alles had uitgespuugd. De politieagente: “Jajaaaa,… wijnspecialiste…..en alles uitgespuugd…. de alcoholtest slaat niet tè veel, maar toch echt aan!” Oeps.

En natuurlijk vermindert ook je beoordelingsvermogen als er alcohol in je bloed komt….

Tjitske stuurde alsnog de Côtes du Rhône Colline van Cabotte op.  En jeetje, wat had ze gelijk! Deze Côtes de Rhône is waanzinnig! Super fruitig in de neus, rood fruit en zo geparfumeerd! Bloemig, als van viooltjes en lavendel. Een beetje kruidigheid ernaast. De smaak is sappig, fris en elegant als een balletdanseres. En in de afdronk die bijzondere bloemigheid, alsof je in een lavendelveld in Zuid-Frankrijk staat.

Van biodynamische landbouw. Maar daar ga ik het een andere keer over hebben, want dat verdient een eigen blog. Daar is zoveel over te vertellen.

The day after X-mas… wat eet je dan? En drink je nog wijn? Nou ik wel hoor.

Ik heb de halve gevulde rundvleesrollade niet weggegooid gister. Hij moest stoven in rode wijn. Ik wilde graag dezelfde wijn in het gerecht als we erbij zouden drinken. Want dat is het lekkerst. Maar dat vond mijn man toch wat ver gaan: ‘een Gaja Ca’Marcanda uit Bolgheri is om te drinken en niet om vlees in te stoven!’ zei hij. Na wat gesputter trok ik de Castieldiego uit Ribera del Duero open en deed er met beleid twee glazen van in de stoofpan.

En vandaag, the day after, proefde ik de wijn bij een flink stuk rundvleesrollade….. en lekker dat het was! Gestoofd vlees is de volgende dag altijd veel lekkerder. Alle smaken zijn er zo goed ingetrokken. Voor wijn geldt dit niet altijd, zeker niet voor oude wijnen. Dan zijn veel geuren en dus smaken vervlogen. Maar deze Ribera had zoveel smaak en voldoende structuur, hij kon wel een beetje extra lucht gebruiken.

Ik bedacht me dat ik ze soms vergeet, de wijnen van Ribera del Duero. Deze tempranillo wijnen zijn krachtpatsers, met veel bramenfruit en een intense smaak. O zo lekker bij gestoofd rundvlees. Deze Reserva had 3 jaar gerijpt waarvan een jaar op eikenhouten vaten. Ik proefde veel vanille- en rokerige tonen. Maar daar is niets op tegen. Want dat is juist zo lekker bij echte winterse gerechten. Houd ze in gedachten dus, ook voor boerenkool met worst of een echte goede Hollandse gehaktbal.

https://ilovefoodwine.nl/inspiratie/wijnconsultant-birthe-meegeren/